گرچه موریانه ها مشهورند به این كه غذای خود را انتخاب نمی كنند اما در واقع می توانند كاملا انتخابی عمل نمایند.
در واقع علاوه بر انتخاب چوب از لحاظ سختی و خوشایند بودن ، گونه های مختلفی هستند كه اندازه های خاص چوب را می پسندند كه این یك راه اجتناب از رقابت با دیگر موریانه هاست.

چگونگی دقیق كنترل این اندازه گیری دانشمندان را متحیر ساخته اما این موجودات نابینا هستند و ابعاد قطعه چوب را قبل از آن كه در داخل آن جای گیرند نمی سنجند.

محققان استرالیایی موریانه های چوب خشك (كریپتوترس دامستیكوس) را مورد بررسی قرار دادند تا دریابند چه فاكتورهایی تصمیم آنها را برای خوردن تحت تاثیر قرار می دهد.

این محققان قطعات چوب به اندازه های مختلف را در اختیار این حشرات گذاشتند و صداهایی كه بهنگام حركت و جویدن چوب ایجاد می كردند را ثبت نمودند.

موریانه ها قطعات كوچكتر چوب را ترجیح می دادند اما زمانی كه دانشمندان ویبراسیون ها را در چوب تازه با اندازه مشخص ثبت كردند و این قطعات چوبی با اندازه های مشخص را به گروه جدیدی از موریانه ها دادند، دریافتند كه حشرات ترجیحا به نمونه هایی كه صداهای «بلوك كوچك» را داشتند تونل زدند حتی زمانی كه قطعه چوب واقعا بزرگتر بود.